موسیقی در جامعۀ ایران بیش از هر نهاد فرهنگی دیگر شکننده بوده است. اختناق هزاروچهارصدساله و نگاه سنتی جامعه، موسیقی ما را بیش از هر هنر دیگری آسیبپذیر کرده است. مضافاً آنکه رفتار و سلوک موسیقیدانان و گرایش بسیاری از آنان به ابتذال و صحنهآرایی مجالس عیش و عشرتِ بزرگان، به مرور اعتبار و منزلت اجتماعیشان را از میان برده و پیرهن عثمانی شده در دست سنّتگرایان برای تحقیر و سرکوب ایشان.
با اینهمه، در یکصد سال اخیر، موسیقیدانانی در ایران سربرآوردهاند که نهایت کوشش خود را در بازگرداندن اعتبار فرهنگی و اجتماعی موسیقی بهخرج دادهاند و قدمهای مؤثری برای نوسازی آن برداشتهاند. از اینرو، موسیقی نوآورانۀ سنتی امروز ایران پس از دگردیسیهای چشمگیری که در فرم و محتوا داشته، افق درخشانی پیش روی ما گشوده است.
کتاب «از نجوای سنّت تا غوغای پاپ» تحلیلی است جامعهشناسانه از حیات اجتماعی و آثار موسیقیدانان ایران در یکصد سال اخیر. در واقع بازتاب ارزشهای تازهای است که بههمّت آنان در آفرینش و اجرا، و در شاخههای مختلف موسیقی از سنتی گرفته تا پاپ، پدیدار گشته است.